تعیین فراوانی هپاتیت b در خانواده افراد نظامی و غیر نظامی hbsag+

اهداف. هپاتیت مزمن b امروزه یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی – درمانی در سراسر جهان محسوب می شود. امروزه بسیاری از موارد هپاتیت b ناشی از انتقال با روش های غیرپوستی و یا تلقیح پوستی می باشد ولی دو روش که بیشترین تأثیر را در انتقال ویروس دارند، شامل: انتقال پری ناتال و تماس جنسی می باشد. این مطالعه برای تعیین فراوانی موارد مثبت hbsag در اعضای خانواده بیماران hbsag مثبت در کل و نیز برحسب رابطه خویشاوندی افراد، با تأکید بر بررسی تجمع عفونت در خانواده های بیماران نظامی طراحی شد. روش ها. اعضای خانواده 250 بیمار مراجعه کننده به مرکز هپاتیت تهران در طول سال های 1381-1380 به صورت توصیفی - مقطعی بررسی شدند. پرسشنامه شامل: اطلاعات دموگرافیک بیماران، وضعیت بیماری در آن ها و وضعیت واکسیناسیون و hbsag در اعضای خانواده تکمیل شد. میزان واکسیناسیون و سپس فراوانی hbsag در گروه های مختلف بررسی گردید. یافته ها. از 1086 نفر اعضای خانواده بیماران، hbsag در 1057 نفر (2/97 درصد) چک شده بود. از این تعداد 173 نفر (3/16درصد) hbsag مثبت بودند. بیشترین فراوانی در مادران افراد مبتلا (3/33 درصد) و پس از آن به ترتیب در برادر و خواهران (7/30 درصد)، پدران (8/28 درصد)، همسران (8 درصد) و فرزندان (5/6 درصد) دیده شد.   فراوانی در خانواده بیماران زن به طور معنی داری بیش از خانواده مردان بود (8/28درصد در برابر7/11درصد، 04/0> p ). فراوانی در خانواده بیماران نظامی به طور معنی داری کمتر از خانواده غیرنظامیان بود (98/1 درصد در برابر 8/20 درصد، 01/0> p). نتیجه گیری. بر اساس نتایج این مطالعه خانواده افراد مبتلا در ایران یک کانون تجمع عفونت محسوب می شوند. با این حال به نظر می رسد، اهتمام بیشتر مراکز درمانی نیروهای نظامی و تقید به نظم در خانواده های نظامی باعث کاهش قابل توجه فراوانی hbsag در این گروه شده است. لذا بررسی کل اعضای خانواده بیماران hbsag مثبت از نظر مارکرهای سرمی و سپس واکسیناسیون افراد منفی توصیه می گردد.